Η Ελλάδα αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό λόγω της εκτεταμένης ακτογραμμής και των πολυάριθμων νησιών της, αλλά και λόγω της φυσικής ομορφιάς της.

Αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν επιδράσει και στη διάρθρωση του τουρισμού που χαρακτηρίζεται από πληθώρα καταλυμάτων με χωρική διάχυση στο σύνολο της επικράτειας, κυρίως όμως στα νησιά, αλλά και μικρό βαθμό οργάνωσης σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές μεσογειακές χώρες.

Εν μέσω έντονης και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, ο τουρισμός αποτελεί τον μόνο σταθερά αναπτυσσόμενο και δυναμικό κλάδο της οικονομίας. Ο κίνδυνος εδώ είναι ότι η συνεχιζόμενη ανάπτυξη μπορεί να έρθει σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, που αποτελεί την ίδια τη βάση του ίδιου του ελληνικού τουρισμού. Ήδη διαφαίνονται τάσεις οπισθοδρόμησης στη νομοθεσία για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος προς όφελος της δόμησης και των έργων ανάπτυξης υποδομών. Ο ελληνικός τουρισμός έχει ανάγκη την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της προσέλκυσης επενδύσεων, όμως αν αυτό δεν γίνει με προσανατολισμό προς τον αειφόρο τουρισμό, απειλείται το μέλλον του ίδιου του τουρισμού.